คำแนะนำการปฏิบัติสมาธิ

คำแนะนำการปฏิบัติสมาธิ


๑.ตั้งกายให้ตรงและทำจิตให้สบาย
เลิกคิดถึงเรื่องราวในอดีตต่างๆที่ผ่านไปแล้ว
เลิกคิดถึงเรื่องราวในอนาคตที่ยังมาไม่ถึง
และเลิกคิดถึงเรื่องราวใดๆเฉพาะหน้าเสียทั้งสิ้น

๒.อธิษฐานจิตว่าดังนี้
“ณ โอกาสนี้ ข้าพเจ้าจะตั้งสติพิจารณาลมหายใจเข้าออกเพียงประการเดียวเท่านั้น
เมื่อลมหายใจออกก็รู้ชัด และเมื่อลมหายใจเข้าก็รู้ชัดตามความเป็นจริง
ขอให้จิตของข้าพเจ้าเป็นสมาธิและเกิดมีสติปัญญาอันไพบูลย์ด้วย”

๓.สิ่งที่จะต้องจำให้แม่น ก็คือ
ในขณะที่กำลังกำหนดลมหายใจเข้าออกอยู่นั้น
ลมหายใจสัมผัสเด่นชัดตรงจุดใดมากที่สุด(ที่ริมฝีปากบน ที่ปลายจมูก หรือในช่องจมูก)
ก็ให้ตั้งสติไว้ให้แน่นอยู่ที่ตรงจุดนั้นเพียงแห่งเดียว
อย่าให้เลื่อนไปอยู่ที่อื่นตลอดชีวิตของเรานี้
อุปมาดังการตอกเสาเข็มลงไปให้แน่นอยู่ในหิน
ระวังอย่าให้สติแลบออกไปจากจุดนี้
หรืออย่าให้สติแล่นตามลมหายใจเข้าไปข้างในหรือออกไปข้างนอกเป็นอันขาด

๔.เมื่อจิตสงบเป็นสมาธิดีแล้ว ลมหายใจเข้าออกก็จะสงบประณีตตามไปด้วย
ทำให้ชำนาญและรักษาจิตที่อยู่ในสภาวะนี้ไว้ตลอดเวลา
เมื่อมีสิ่งใดมากระทบจิต ก็ระวังรักษาจิตไว้ไม่ให้หวั่นไหวฟุ้งซ่านไปตามอารมณ์นั้นๆ
ระวังรักษาจิตให้มีสมาธิอยู่เสมอ จิตก็จะแจ่มใสเกิดมีปัญญาผ่องใส
เหมาะแก่การงานต่างๆรวมทั้งการเล่าเรียนที่กำลังดำเนินอยู่นี้ด้วย

๕.คุณค่าของความเป็นมนุษย์อยู่ที่ตรง ระวังรักษาจิตให้มีสมาธิอยู่เสมอ
ไม่ให้หวั่นไหวฟุ้งซ่านเมื่อมีอารมณ์ภายนอกมากระทบ
ตรงนี้แหละที่พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ จะคุ้มครองรักษาผู้ปฏิบัติ
ให้พ้นจากภัยพิบัติต่างๆได้ อย่างมิต้องสงสัย

๖.พิจารณาอยู่เนืองๆว่า ลมหายใจเข้าออกของเราที่สูดเข้าสูดออกอยู่นี้
เป็นสิ่งที่ไม่เที่ยงแท้ถาวรอะไร ไม่ช้าก็ต้องพลัดพรากจากร่างกายนี้ไปแน่นอน
จึงควรระวังรักษาจิตซึ่งไม่ตายนี้ไว้ให้บริสุทธิ์ปราศจากกิเลสเสมอ
๗.คำแผ่เมตตาประจำวัน
ให้พึงตั้งจิตแผ่เมตตาให้แก่สรรพสัตว์ทั้งหลายด้วยความจริงใจและตั้งใจที่สุด
และกล่าวว่าดังนี้
“สัตว์ทั้งหลายที่เป็นเพื่อนทุกข์เกิดแก่เจ็บตายด้วยกันทั้งหมดทั้งสิ้น
จงเป็นสุขเป็นสุขเถิด อย่าได้มีเวรซึ่งกันและกันเลย
จงเป็นสุขเป็นสุขเถิด อย่าได้เบียดเบียนซึ่งกันและกันเลย
จงเป็นสุขเป็นสุขเถิด อย่าได้มีความทุกข์กายทุกข์ใจเลย
ขอให้มีความสุขกายสุขใจ รู้จักรักษาตนให้พ้นจากทุกข์ภัยทั้งสิ้นเทอญ”